پروتئین 3-3-14 (ایزوفرم زتا)

پروتئین های 14.3.3، پروتئین های اسیدی هستند که اولین بار، در 1967 از عصاره مغز گاو جدا شدند. توالی این پروتئین ها در یوکاریوت ها به شدت محافظت شده می باشد. این پروتئین ها از اجزای اساسی سیگنالینگ وابسته به فسفوریلاسیون محسوب می شوند و در پروسه های مهم سلولی مانند سیکل سلولی ،آپوپتوز، تنظیم اسکلت سلولی و کانال ها و نسخه برداری، رشد، تقسیم و تمایز و پاسخ به استرس، شرکت دارند. فراوانی آنها در مغز (1% پروتئین های مغز)، از همه بافت ها، بیشتر است و این امر به نقش مهم آنها در عملکرد نرون ها، اشاره دارد. ابتدا پروتئین های 14.3.3 را فعال کننده های سنتز نرو ترانس میتر لقب داده بودند.